De kogel is door de kerk. Ik laat mijn baard staan. Het zal vast allang niet meer in de mode zijn. Maar dat maakt me niks uit. Het was nu gewoon even de perfecte tijd om het te doen. Ik had al wel eens eerder pogingen ondernomen. Maar na een paar dagen ging het er altijd erg onverzorgd uitzien. Dat vond ik voor mezelf op zich nog niet zo’n probleem, maar heel vaak moest je ten tijde van je baardgroei ergens naartoe. Een feestje bijvoorbeeld. Of een belangrijke afspraak voor je werk. Wat er dus steevast voor zorgde dat ik het scheerapparaat en/of het scheermes weer ter hand nam.
Maar nu hoeven we dus even helemaal nergens naartoe. Oké, een keertje boodschappen doen. Of even bij je ouders op bezoek (op 1,5 meter afstand natuurlijk!). Maar dat durf ik dan nog wel aan (sorry ouders). De grote vraag is nu alleen: wordt het ook helemaal wat ik ervan verwacht? Ga ik er wel leuk uitzien met een baard? Of gaat hij er na weken van sparen alsnog linea recta af?
Hopelijk gebeurt er niet hetzelfde als bij mijn kapsels. Waarbij ik aan de kapper vaak plaatjes laat zien van mannen met het kapsel dat ik graag zou willen. Maar waar altijd al heel snel blijkt dat zo’n kapsel op mijn hoofd een hele andere uitwerking heeft. Of dat het gewoonweg onmogelijk is met het haar dat ik heb.
Ik kijk nu echt meerdere keren per dag in de spiegel om te zien of er al verschil is in lengte met de keer daarvoor. En ik moet me bedwingen om niet toch al wat bij te gaan scheren om de rommeligheid eruit te halen. En ik moet eerlijk toegeven: na een dag of vier ben ik daar één keer voor gezwicht. Maar daar had ik wel weer meteen spijt van. Ook omdat ik daarna ergens las dat je er het beste gewoon vier weken lang vanaf kunt blijven. Hopelijk lukt me dat de komende 2,5 week ook daadwerkelijk.